เรื่องราวของเรา

พวกเราชื่นชอนในการเดินทางและการผจญภัย การเดินทางของเราได้พาเราไปตามเส้นทางต่างๆ มากมาย ในเดือนมกราคม พ.ศ. 2530 เราลงจากเครื่องบินประมาณเที่ยงคืน เราลงบันไดไปที่ลานจอดเครื่องบิน อากาศร้อนชื้น เต็มไปด้วยกลิ่นของดอกไม้เขตร้อนและเครื่องเทศส่งกลิ่นลอยมาทักทายเรา เราไม่รู้เลยว่าดินแดนที่สวยงามแห่งนี้จะกลายเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตเราอย่างประณีต วันรุ่งขึ้น เราเดินทางไปทางเหนือสู่เมืองเชียงใหม่ ซึ่งปัจจุบันเป็นบ้านของเรา ความงามของดินแดนและผู้คนที่เป็นมิตรและอ่อนโยนได้ครอบครองหัวใจของเรา ประเทศไทยเป็นที่รู้จักในชื่อดินแดนแห่งรอยยิ้ม แท้จริงแล้ว ผู้คนคือสมบัติ ที่ล้ำค่าที่สุดของประเทศที่สวยงามแห่งนี้

ช่วงเวลา "อาฮ่า" เกิดขึ้นที่บนดอยในหมู่บ้าน

พวกเราดื่มด่ำกับความงามของภูเขาและวัฒนธรรมของผู้คนอย่างเต็มอิ่ม ขณะเดินไปตามทาง เราก็สังเกตเห็นต้นกาแฟที่มีผลกาแฟสุกเต็มต้น “ต้นกาแฟ” ฉันอุทานกับมัคคุเทศก์ของเรา เขาตอบรับความคิดเห็นของฉัน ส่ายหัวปฏิเสธและเริ่มฟันต้นกาแฟจนล้มลงด้วยมีดพร้า เมื่อเห็นความตกตะลึงในดวงตาของเรา มัคคุเทศก์จึงอธิบายว่าต้นไม้เหล่านี้ยังคงงอกเงยขึ้นอยู่ทั่วหมู่บ้าน แต่ชาวบ้านไม่ต้องการมันอีกต่อไป เราได้ค้นคว้าและพบว่าหลายปีก่อนหน้านี้ พระมหากษัตริย์ของประเทศไทยได้ทรงนำกาแฟอาราบิก้ามาปลูกบนที่สูงเพื่อใช้ทดแทนฝิ่น ดินที่อุดมสมบูรณ์ทำให้ได้ต้นกาแฟจำนวนมาก แต่ประเทศไทยในเวลานั้นยังไม่มีตลาดสำหรับเมล็ดกาแฟ วิสัยทัศน์อันกว้างไกลของพระมหากษัตริย์ที่จะช่วยเหลือประชาชนด้วยการปลูกกาแฟเป็นเพียงวิสัยทัศน์ที่ยังไม่เกิดขึ้นจริง